“Simba na Panya” ni hadithi maarufu ya Kiswaahili ambayo ina somo la maana kuhusu nguvu ya wema na kusaidiana, bila kujali ukubwa wa mtu. Hadithi inasimulia kama ifuatavyo:
Zamani za kale, kulikuwa na simba hodari aliyetawala ufalme mkubwa katika nyika. Siku moja, akiwa anapumzika chini ya mti, simba aliamshwa na harakati za panya mdogo, ambaye kwa bahati mbaya alikimbia juu ya pua ya simba.
Simba, akiudhika na kero hiyo, alimkamata panya kwa kutumia taya zake na kujiandaa kumla. Hata hivyo, panya akamwomba huruma, akiahidi kuwalipa wema wake simba siku moja.
Kuchekesha kwa ujasiri wa panya, simba aliamua kuokoa maisha yake na kumwacha aende. Panya alishukuru na kukimbia kwenye nyasi.
Siku chache baadaye, simba alijikuta amenaswa katika wavu wa mwindaji. Kwa juhudi zake zote, hakuweza kujinasua. Sauti za ngurumo za simba zilisikika katika pori.
Kusikia kilio cha simba kwa msaada, panya mdogo akakumbuka ahadi yake. Alifukuza mbio kumwelekea simba na akaanza kung’ata kamba za wavu. Kwa uvumilivu na azimio, panya alifanikiwa kumwokoa simba kutoka katika mtego.
Simba akashukuru na kuwa na unyenyekevu, akimshukuru panya kwa wema wake na kujifunza kwamba hata viumbe vidogo sana wanaweza kuwa na moyo mkubwa. Tangu siku hiyo, simba na panya walikuwa marafiki wazuri, na simba aliahidi kumlinda panya milele.
Hadithi ya “Simba na Panya” inafundisha somo kwamba hakuna tendo la wema linalopotea bure, hata lile dogo. Inasisitiza umuhimu wa kusaidiana na inaonyesha kuwa hata viumbe wenye nguvu zaidi wanaweza kunufaika na msaada wa wale ambao wanaweza kuwaona kuwa wadogo.
